۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۵

فال حافظ (258)

هــــزار شـکــر که دیـدم به کام خـویـشت باز
زروی صــدق و صـفــا گـشــتــه با دلم دمساز
رونـــدگـــان طـــریــقــــت ره ِ بـــلا سـپـــرنـــد
رفـیـق عـشـق چـه غـم دارد از نشـیـب و فراز
غـم حـبـیـب نـهـان بـه زگـفـت و گـوی رقـیـب
کــه نـیـسـت سینـه ی اربـاب کـیـنه محرم راز
اگر چه حسن تو از عشق غیر مستغنی ست
مـن آن نیـم کـه از ایـن عشـق بـازی آیــم بــاز
چــه گـویـمـت کـه زسـوز درون چـه مـی بـینم
زاشـــک پــرس حــکــایت کـه مـن نـیــم غماز
چــه فـتـنــه بـود کـه مشـاطه ی قضـا انگیخت
که کرد نرگـس مستش سیه بـه سرمـه ی ناز
بدین سپاس که مجلس منور است بـه دوست
گـرت چـو شـمـع جـفـائی رسـد بسـوز و بساز
غرض کرشمه حسن است ورنه حاجت نیست
جــمــال ِ دولـت ِ مـحــمــــود را بــه زلــف ایـــاز
غــزل ســرائــی نــاهـیـــد صــرفــه ای نـبــــرد
در آن مــقــــام کــــــه حــــافــــــظ بــر آورد آواز

هیچ نظری موجود نیست: