۱۴ مهر ۱۳۸۵

فال حافظ (441)

چــه بــودي ار دل آن مــاه مـهـربان بــودي
كـه حال ما نه چنيـن بودي ار چنان بــودي
بگفتمي كه چه ارزد نسيم طره ي دوست
گـرم بـه هـر سـر موئـي هـزار جـان بـودي
بـرات ِ خوشـدلي ما چه كم شـدي يا رب
گــرش نـشـان ِ امــان از بـد زمــان بــودي
گــرم زمـانـه ســرافـراز داشـتـي و عـزيـز
سـريـر ِ عــزتــم آن خــاك ِ آسـتـان بــودي
زپـرده كاش برون آمدي چو قطره ي اشك
كـه بـر دو ديده ي ما حـكم او روان بودي
اگــر نــه دايـره ي عـشـق راه بـر بستـي
چـو نقطه حافظ ِ سرگشته در ميان بودي

◊◊◊

هیچ نظری موجود نیست: